Jak zaliczać wpłaty dłużnika

Opublikowano: 2019-05-15

Częstą praktyką jest, że wpłaty dokonywane przez dłużnika - wierzyciel rachuje według własnego uznania, zazwyczaj na wierzytelności najbardziej wymagalne. Praktyka ta nie jest zła, pod warunkiem, że dłużnik nie wskazał na rzecz jakiego tytułu dokonał spłaty. Jednak jeśli dłużnik wskazał np. ostatnią fakturę, a wierzyciel zarachował chronologicznie za pierwszą - to niewykluczone, że dłużnik będzie miał w przyszłości możliwość podniesienia zarzut przedawnienia. Dlatego dobrze dbać o to, aby rachować wpłatę zgodnie z wskazaniem, a dopiero w momencie niewskazania (w tytule płatności na co dokonywana jest wpłata) – rachujemy zgodnie z własnym przeświadczeniem. Dla całkowitego bezpieczeństwa powinniśmy wręczyć dłużnikowi pokwitowanie z informacją na co zostało zaliczona wpłata i jeśli dłużnik się nie sprzeciwi, zaliczenie wpłaty można uznać za prawidłowe. Jeśli zdarzyłoby się że dłużnik odmówi przyjęcia pokwitowania, wierzycielowi przysługuje prawo zarachowania według własnego uznania.

Art. 451. k.c. Zarachowanie

§1. Dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić. Jednakże to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne.
§2. Jeżeli dłużnik nie wskazał, który z kilku długów chce zaspokoić, a przyjął pokwitowanie, w którym wierzyciel zaliczył otrzymane świadczenie na poczet jednego z tych długów, dłużnik nie może już żądać zaliczenia na poczet innego długu.
§3. W braku oświadczenia dłużnika lub wierzyciela spełnione świadczenie zalicza się przede wszystkim na poczet długu wymagalnego, a jeżeli jest kilka długów wymagalnych - na poczet najdawniej wymagalnego.

Wygeneruj wezwanie do zapłaty

Wróć do bloga